Jest puszysty, biały i przesympatyczny. Dzięki szerokiemu rozstawieniu oczu o lekko skośnym ułożeniu i szerszym wargom w ciemnym kolorze wydaje się radośnie uśmiechać. Do tego jest silny i odporny. Na widok jego miękkiej, obfitej sierści ciężko oprzeć się chęci przytulenia. Skąd wywodzi się Samojed i czy łatwo go trzymać w warunkach domowych? Lepiej sprawdza się jako towarzysz dziecięcych zabaw, czy raczej w charakterze obronnym? Zanim zdecydujemy się na nowego lokatora, warto zapoznać się z najważniejszymi cechami tej rasy, cieszącej się w ostatnim czasie dużą popularnością.
Pielęgnacja samojedów
Pielęgnacja samojedów nie nastręcza większych komplikacji. Ich sierść charakteryzuje się dużą elastycznością, a okrywa włosowa nie wymaga organizowania kąpieli częściej niż co kilka miesięcy. To wszystko dzięki miękkiej warstwie futra stanowiącej duży procent sierści oraz długim i sztywnym włosom okrywowym. Właściciele tych pupili muszą pamiętać o regularnym czesaniu, najlepiej raz w tygodniu. Czego najlepiej użyć? W tym wypadku świetnie sprawdzi się grzebień o ząbkach szeroko rozstawionych, tak by można było swobodnie wyczesać gęste futro. Polecana jest także szczotka z drucianymi igłami zwana popularnie pudlówką. Idealnie usuwa zbędny podszerstek, a także sprawnie radzi sobie z kołtunami. Nieco inaczej sprawy czesania wyglądają podczas okresu linienia, który w przypadku psów rasy samojed występuje dwa razy w roku. Wówczas psie włosy znajdziemy we wszelkich zakątkach domu, stąd warto codziennie poświęcić czas na czesanie naszego ulubieńca, by możliwie ograniczyć bałagan.
Pamiętajmy, że rasa psa samojed absolutnie nie jest przystosowana do strzyżenia. Psy te mają wyjątkowo wrażliwą skórę, która ma skłonności alergiczne i łatwo ulega podrażnieniom. Ostrzyżony samojed w lecie będzie borykał się z problemem przegrzania i łatwiej złapie udar. Golenie odpada również ze względów wizualnych – nierówno odrastająca sierść nie wygląda estetycznie i z reguły przeobraża się w puch. Możemy ewentualnie zdecydować się na podgolenie sierści w okolicach psiego krocza, co ma wymiar czysto higieniczny.
Jakie są samojedy? Na co musisz się przygotować?
Rasa psa samojed to zwierzęta wyjątkowo aktywne i dość głośne, co wynika z uwarunkowań historycznych i genetycznych. Ich pierwotną funkcją było ciągnięcie zaprzęgów. Towarzyszyły ludziom także podczas polowań i były wykorzystywane do pilnowania stad reniferów. Stąd ich ogromna potrzeba ruchu – decydując się na samojeda upewnijmy się, że pozwolimy mu się porządnie wybiegać i zapewnimy sporą dawkę aktywności fizycznej. Nazwa rasy wywodzi się od plemienia Samojedów zamieszkującego tereny Rosji i Syberii. Mamy do czynienia z psem zaprzęgowym, myśliwskim oraz pasterskim, stąd nie lekceważmy wrodzonych potrzeb intensywnych spacerów. Zresztą do dzisiaj organizuje się wyścigi zaprzęgów, w których biorą udział właśnie samojedy.
Ponadto przygotujmy się na sporą dawkę szczekliwości. Te żywiołowe psy nie należą do nieśmiałych. Ich hałaśliwość nie wynika w żadnym wypadku z agresywności. W ten sposób komunikują się one z otoczeniem, wyrażając także pozytywne emocje. Trzeba przyznać, że ze względu na donośne szczekanie, samojedy usłyszymy już z daleka. Jednocześnie samojedy są psami bardzo towarzyskimi. Wynika to z faktu, że pierwotnie wpuszczano je do namiotów zamieszkiwanych przez członków plemienia, by ogrzewały właścicieli żyjących w niesprzyjająco zimnym klimacie. Zatem nie bądźmy zdziwieni, jeśli nasz pupil będzie się chętnie ładował do sypialni – spanie z właścicielami samojedy mają w genach!
Kolejną ważną kwestią, szczególnie dla rodziców, jest kontakt psów z dziećmi. Czy hałaśliwość i energiczność samojedów może stanowić problem w ich relacjach z maluchami? W żadnym wypadku! Rasa psa samojed jest wręcz dedykowana dzieciom. Od pokoleń psy te były uczone współpracy z człowiekiem i także opieki nad innymi, co wpływa na ich troskliwość i poczucie odpowiedzialności za słabszych. Są to psy chętne do zabawy, dzięki czemu łatwo nawiązują więź z maluchami. Naturalnie pierwsze kontakty mniejszych dzieci z pieskiem wymagają odpowiedniego przygotowania. Nauczmy nasze pociechy podstawowych zachowań w stosunku do domowego pupila, tak by nieopatrznie nie zrobiły zwierzęciu krzywdy.